Het brengt de nodige uitdagingen met zich mee om een jong, bijna kleuter af, meisje mee te nemen in mijn foto avontuur.

De locatie is echt prachtig, vol met hoekjes, kamers met het mooiste licht.

Maar met een kido als model (dan nog mijn eigen dochter ;)), was ik beperkt in de mogelijkheden om deze uit te proberen.

Key is dan om haar te volgen, en kijken wat er zich dan aandient.

Rust en geduld zijn dan de magische toverkrachten.

Heel snel ‘het’ zien, onmiddellijk kadreren, en de ontspanknop indrukken.

Dit portret is genomen op de trap, waar een stoel dicht bij een raam stond. Weinig plaats voor mij om te staan. Ik stond helemaal tegen de muur aangedrukt.

Dit is mijn favoriet beeld.

De dromerige blik.

Het natuurlijk daglicht dat op dat moment juist door het raam valt.

De handjes op de schoot.

Een beetje een ‘donker’ beeld, wat we niet direct linken met een jong kind.

Maar voor mij interessant is als kijker, het intrigeert…’wat zou er door dat hoofdje gaan, waaraan zou ze denken?’…